Είναι αλήθεια ότι η εργασία ενδυναμώνει τον άνθρωπο, αλλά πάνω από ένα ορισμένο αριθμό ωρών εβδομαδιαίως, έχει ένα τίμημα: την απότομη πτώση της γνωστικής απόδοσης.
Μείωση ικανότητας απομνημόνευσης, πνευματικής διαύγειας, δημιουργικότητας και επομένως χαμηλότερη παραγωγικότητα όσον αφορά την εργασία. Αυτές είναι οι συνέπειες για κάποιον που είναι πάνω από 40 χρόνων και εργάζεται περισσότερο από 25 ώρες την εβδομάδα (το ισοδύναμο μερικής απασχόλησης). Αυτό κατέγραψε μία μελέτη που διεξήχθη από ομάδα αυστραλιανών και ιαπώνων ερευνητών και δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών της Μελβούρνης.
Η έρευνα εξέτασε την γνωστική ικανότητα σε ένα δείγμα περίπου 6.500 Αυστραλών πάνω από σαράντα ετών, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων με τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας των συμμετεχόντων. Η ανάλυση έδειξε ότι υπάρχει μια σύνθετη σχέση μεταξύ της νοημοσύνης και της εργασίας -κάτω από 25 ώρες την εβδομάδα-. Ενώ η εργασία φαίνεται να αυξάνει τις νοητικές ικανότητες του εργαζομένου, όταν όμως υπερβαίνει το όριο των 25 ωρών εβδομαδιαίως, τα αποτελέσματα αντιστρέφονται γρήγορα.
“Αρχικά, η εργασία φαίνεται να διεγείρει τα κύτταρα του εγκεφάλου”, δήλωσε ο Dr.McKenzie, του Ιαπωνικού Πανεπιστημίου Keio. «Σε κάποιο σημείο, όμως, έρχεται το άγχος που σχετίζεται με τη σωματική και πνευματική εργασία, και αρχίζουν να αντισταθμίζονται τα οφέλη της εργασίας.»
Η έρευνα μέχρι σήμερα έχει αναλύσει μόνο τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του αριθμού των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας και των γνωστικών επιδόσεων και δεν μπορεί να μας πει τίποτα για την πραγματική αιτία των παρατηρούμενων αποτελεσμάτων. Οι συγγραφείς, ωστόσο, διατρέχουν δύο υποθέσεις: στρες και έλλειψη ύπνου, είναι τα δύο φαινόμενα που μπορούν να τροποποιήσουν βαθιά τη δομή και τις δυνατότητες του εγκεφάλου μας.
Ακόμη και για το πόσο, οι επιπτώσεις της εργασίας στα άτομα κάτω των 40 ετών θα μπορούσαν να είναι λιγότερο εμφανείς. «Αν έπρεπε να μαντέψω, θα στοιχημάτιζα ότι η ανάκτηση της ικανότητας του εγκεφάλου στα νεαρά άτομα εργάζονται με διαφορετικό τρόπο – προσθέτει o McKenzie -. Οι νέοι είναι συνεπώς πιο ανθεκτικοί στις μεγάλες βάρδιες σε τακτική βάση» Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τα ερευνητικά αποτελέσματα λιγότερο σημαντικά. Αντίθετα, όπως εξηγεί ο McKenzie, οι άνω των 40 ετών βρίσκονται σε μια φάση της ζωής στην οποία συχνά πρέπει να αντιμετωπίζουν τόσο μικρά παιδιά όσο και ηλικιωμένους συγγενείς. Και αυτό δίνει έναν κοινωνικό ρόλο θεμελιώδους σημασίας, που γίνεται πιο πολύπλοκος από τις συνέπειες της έντονης εργασίας στον εγκέφαλό τους. Και ενώ το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης συνεχίζει να αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, ο McKenzie καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όσο σκληρότερα εργάζονται, τόσο μειώνεται η παραγωγικότητά τους. Ενώ παράλληλα μία εργασία μερικής απασχόλησης, φαίνεται να είναι η πιο παραγωγική επιλογή σε ηλικία άνω των 40 ετών.
Και αν στην Ιταλία είναι ακόμα πρώιμο, για τους Σουηδούς είναι μια επιβεβαίωση: εδώ και μήνες πολλές εταιρείες και ιδρύματα στη σκανδιναβική αυτή χώρα έχουν εγκρίνει τις έξι ώρες εργασίας την ημέρα. Η μεγαλύτερη παραγωγικότητα των εργαζομένων δικαιολογεί πράγματι τη διατήρηση του ίδιου μισθού ακόμη και με 10 ώρες εργασίας λιγότερο ανά εβδομάδα. Και τα αποτελέσματα, για τώρα, φαίνεται να επιβεβαιώνουν αυτή την υπόθεση.